یابن الحسن! برای خودم گریه می‌کنم            از عـمـق دردهای خودم گریه می‌کنم

خـیلی کم از غـم تو شدم مـرد نـدبه‌ها            از کـثـرت جـفـای خـودم گریه می‌کنم

خـیلی شما هـوای مرا داشتی ولی...!            از وضع بی‌وفـای خودم گـریه می‌کنم

از یک گـنـاه هـم نـگـُذشـتـم بـرای تو            از خُلـق بی‌حـیای خـودم گریه می‌کنم

از غربت تو پیشکش، از ظلمت خودم            از غفلت و خطای خودم گریه می‌کنم

آن شیعه‌ای که خواستی از من، نگشته‌ام            امروز در عـزای خودم گـریه می‌کنم

آداب انــتــظــار، نــیــاورده‌ام بـه جـا            از شـومیِ سـزای خودم گـریه می‌کنم

تـرسـم بمـیـرم و نـرسـم به ظهـور تو            یابن الحسن! برای خودم گریه می‌کنم